|
Początki Zakonu krzyżackiego |
Początki Zakonu
Zakon Krzyżacki powstał w latach 1190 - 1198 w Ziemi Świętej. Początki swoje ma w szpitalu polowym założonym przez niemieckich kupców. W roku 1196 bractwo szpitalne otrzymało wielki przywilej papieski, który uwalniał je spod kurateli biskupiej, oraz gwarantował wolny wybór własnego przełożonego - mistrza. W marcu 1198 twórcy zgromadzenia wystosowali petycje do papieża, by z bractwa szpitalnego utworzyć zakon rycerski. Nowy zakon przewidziany, jako organizacja do walki z poganami, miał otrzymać regułę templariuszy oraz wzorować się na regule joannitów. Po upływie roku w 1199, papież Innocenty III spełnił tą prośbę i tak powstał zakon krzyżacki.
Od czasu objęcia tronu przez cesarza Fryderyka II zaczyna się szybki rozwój zakonu, rosną jego posiadłości, oraz liczba członków. Wpływ ma na taki stan rzeczy wielki mistrz zakonu Herman von Salza, który ma bliskie kontakty z cesarzem. Człowiek ten, potrafi wykorzystać każdą okazję, aby uzyskać zarówno od cesarza jak i od papieża nowe prawa i przywileje dla Zakonu.
Ambicje Zakonu były o wiele większe niż działalność w Ziemi Świętej. Zamierzali, bowiem stworzyć własne państwowo. Pierwszą próbę stworzenia własnego państwa, zakon podjął w Siedmiogrodzie. Krzyżacy próbowali wyłamać się spod władzy królewskiej, a nadaną ziemię przekazali, jako lenno papieżowi. Królowi węgierskiemu udało się ich wypędzić z Siedmiogrodu.
W niecały rok później propozycja księcia Konrada Mazowieckiego, stworzyła Krzyżakom nową możliwość utworzenia państwa zakonnego. Cesarz Fryderyk II w dokumencie wydanym w Rimini w roku 1226 pozwolił Krzyżakom na stworzenie własnego państwa na ziemiach podbitych Prusów. Papież Grzegorz IX zatwierdził to w roku 1234, biorąc nowe państwo zakonne pod swoją opiekę.
W ten sposób Zakon Krzyżacki rozpoczął swoją działalność na terenach Prus. |
Krzyżowcy w walce
z Saracenami
Państwa krzyżowców
w Ziemi Świętej
Papież Innocenty III
Cesarz Fryderyk II
|
Wielki Mistrz
Herman von Salza |
Książę
Konrad Mazowiecki |
|
