|
| PRZEBIEG BITWY GRUNWALDZKIEJ |
W dniu 15 lipca 1410 w pobliżu Grunwaldu miała miejsce jedna z największych bitew między Krzyżakami (ok. 21 tys.) pod dowództwem Ulricha von Jungingena a połączonymi siłami polskimi, litewsko-ruskimi i oddziałami czeskimi (ok. 29 tys.) pod wodzą Władysława Jagiełły i Witolda.
Dwie armie stanęły naprzeciw siebie rankiem 15 lipca 1410 roku. Siły Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego rozlokowały się częściowo w lasach, w okolicy jeziora Łubień. Lewym skrzydłem, złożonym przede wszystkim z polskiej jazdy ciężkiej, dowodził marszałek Zbigniew z Brzezia. Prawe skrzydło składało się w większości z lekkiej jazdy litewskiej, pod dowództwem Wielkiego Księcia Witolda.
Samochwała w kącie stała I wciąż tak opowiadała: "Zdolna jestem niesłychanie, Najpiękniejsze mam ubranie, Moja buzia tryska zdrowiem, Jak coś powiem, to już powiem, Jak odpowiem, to roztropnie,
W szkole mam najlepsze stopnie, Śpiewam lepiej niż w operze, Świetnie jeżdżę na rowerze, Znakomicie muchy łapię, Wiem, gdzie Wisła jest na mapie, Jestem mądra, jestem zgrabna, Wiotka, słodka i powabna, A w dodatku, daję słowo, Mam rodzinę wyjątkową: Tato mój do pieca sięga,
Moja mama - taka tęga Moja siostra - taka mała, A ja jestem - samochwała!"
Walki rozpoczęły się około południa. Według tradycji, wyczekiwanie w pełnym słońcu skłoniło wielkiego mistrza do wysłania Królowi Polski prowokacyjnego podarunku – dwóch nagich mieczy. W niedługim czasie po przekazaniu broni, siły polskie odśpiewały Bogurodzicę i ruszyły do walki.
Bitwa, rozpoczęła się od ataku lekkiej jazdy litewskiej i tatarskiej na artylerię i piechotę krzyżacką. Dzięki niemu, w krótkim czasie, artyleria zakonna została wyeliminowana z dalszego przebiegu walk. Kolejną fazą starcia był atak jazdy krzyżackiej na prawe i lewe skrzydło armii sojuszniczej. Około godzinę później, jazda krzyżacka odepchnęła chorągwie litewskie w kierunku lasu, co oznaczało załamanie skrzydła dowodzonego przez Wielkiego Księcia. Znaczna część jazdy zakonnej została jednak związana w pościgu za Litwinami. Kiedy powróciła na pole bitwy, była przekonana o zwycięstwie nad siłami polsko-litewskimi. Kolejny etap walki rozpoczął atak chorągwi wielkiego mistrza. Wiązał się z walkami w centrum i na lewym skrzydle polskim. Polska jazda rozbiła główny korpus sił krzyżackich, umożliwiając decydujący atak odwodów lekkiej jazdy, do tej pory ukrywającej się w zaroślach. Manewr ten doprowadził do okrążenia i ostatecznej klęski sił zakonnych. Ostatnia fazą bitwy było zdobycie taborów i obozu zakonnego a także pościg za wojskami krzyżackimi.
Batalia, która trwała przeszło sześć godzin, zakończyła się zwycięstwem Polaków i ich sprzymierzeńców. Zginął w niej, obok znacznej liczby Krzyżaków, wielki mistrz zakonu. Bitwa zapoczątkowała zmierzch potęgi zakonu. |
|
|
